Vriendelijk verzoek, ik schrijf met liefde en plezier mijn verhalen voor jou.
Daarom vraag ik je de links niet te delen met vriendinnen, hoe verleidelijk ook. Stuur ze liever door naar de hoofdpagina.
Dankjewel lieve schat, ik waardeer je support!

Hoofdstuk twee

Ben je bang in het donker?

Zeg collega, ik heb nog geen vergaderverzoek in mijn mailbox van je, klopt dat? Vraag ik hem, met mijn hoofd om de deur. Ja, het project wordt nog even opgeschort, antwoordt hij, dus je bent nog even van me af. Oh, zeg ik verbaast, ik keek wel uit om met je te werken. Hij kijkt me aan, we kunnen ook spreken zonder dat het over werk gaat? Nou, theetje doen zo dan, opper ik.

Zullen we een stukje lopen, vraagt hij terwijl we bij de automaat staan. Wel binnen dan, zeg ik wijzend naar de regen. Heb je al eens een rondleiding door het gebouw gehad, vraagt hij. Nee, wat leuk, antwoord ik. En zo lopen we ineens heel dicht naast elkaar door een lange keldergang. Hij is niet onaantrekkelijk, al heb ik niet eerder op deze manier naar hem gekeken. Gezellig pratende lopen we door allerlei gangen en wijst hij naar deuren voor verborgen ruimtes, subtiele insinuaties verweven in de zinnen. Horen collega’s zo dicht naast elkaar te lopen?
Hij neemt me mee naar het dak, trap na trap na trap. Mijn hartslag stijgt. Wat een uitzicht. Leunend tegen het raam praten we over ons leven, ondernemerschap naast werk, de sport die we gemeen hebben en wat we willen in het leven. Hij blijkt iets jonger te zijn dan ik, dus hij zal wel het een en ander van mij kunnen leren. Heb jij geen vriendin, vraag ik? Nee, ze zijn on a break, al een jaar. Ik denk aan Ross van Friends, maar besluit er geen verdere aandacht aan te geven.
We vervolgen de rondleiding, samen in de lift, hij kijkt mij aan en ik vraag me af wat er aan het gebeuren is. Jouw blik zegt alles, fluistert hij in mijn oor. Mijn blik, denk ik nog. Terug in de kelderverdieping, lopen we zo dichtbij elkaar dat onze handen elkaar raken. Ik voel mijn temperatuur stijgen. Mijn cool behouden blijkt moeilijk te worden door het bloed dat door mijn aders stroomt alsof het haast heeft.

Ben je hier al eens geweest? Hij rijkt langs me heen om het licht aan te doen. Mijn adem stokt. Wat gebeurt er? Belangrijker nog, wat wil ik dat er gebeurt? Oh wat verlang ik stiekem om aangeraakt te worden, mij gewild te voelen, twee lichamen die een worden. Vriendin, houd je hoofd erbij! Wees je bewust van je omgeving!

Ben je bang in het donker? Hij kijkt me aan, ik schud mijn hoofd. We moeten namelijk door die ruimte en daar zit alleen licht aan één kant. Ik bijt op mijn onderlip om een enorme glimlach te onderdrukken. Gebeurt dit echt? Dit zie je toch alleen in films? Ik loop naar het midden van de ruimte. Hij doet het licht uit. Waar ben je, vraagt hij. Volg mijn stem, zeg ik zachtjes. Ik voel zijn lichaamswarmte achter me verschijnen. Zijn armen zachtjes om mijn middel slaan en beheerst duwt hij me richting de muur. Vlak voor ik deze raak, pakt hij mijn heupen en draai ik langzaam naar hem toe. Zijn mond vindt de mijne, mijn vingers zoeken wild en doortastend houvast in zijn haar, onze tongen verkennen elkaar als jonge lovers, aftastend maar doelgericht. Ik voel mijn knieën slap worden. Vaag hoor ik ergens in mijn hoofd de vraag, wat gebeurt hier, wat ben ik aan het doen, dit is zo onverstandig, en dan verplaatst al mijn bloed zich naar andere delen van mijn lichtelijk verhitte lichaam. Handen strelen, kneden, ik duw mijn nagels in de zachte huid van zijn rug. Vraag me niet hoe, zijn hand glijdt onder mijn bh en knijpt licht dwingend in mijn tepel. Ik vergeet hoe ik adem moet halen, een kreun ontsnapt mijn keel. Zachtjes, zegt hij terwijl hij zijn hand op mijn mond legt, niemand mag ons horen. Zijn andere hand glijdt in mijn broek en hij streelt mijn driehoekje schaamhaar, haar waar ik mij niet voor schaam. Even voelen of je het naar je zin hebt, zijn warme adem terwijl hij praat raakt me achter mijn oor en ik voel kippenvel opkomen. Zijn vingers vinden hun weg tussen mijn warme vochtige lippen. Zijn andere hand verlaat mijn mond, hij pakt mijn hand, likt mijn middelvinger, zijn tong nodigt mijn vinger dieper in zijn mond, waar hij er zachtjes op zuigt. Voorzichtig trekt hij mijn hand weg en legt deze om zijn hardheid, geen idee hoe die de veilige beknelling van zijn spijkerbroek is ontsnapt. Krachtig zoent hij me, er gebeurt zoveel dat ik niet meer weet waar ik me op moet concentreren. Als ik nu niet ingrijp gaat de lust er met mijn laatste beetje gezond verstand er van door. Ik stap naar achteren, licht hijgend zeg ik, we moeten echt terug, we zijn al zo lang weg. Weet je het zeker, gromt hij in mijn oor. Nee natuurlijk weet ik het niet zeker, wil ik schreeuwen. Maar ik ben netjes opgevoed en trek glimlachend mijn kleren recht voor we het licht in stappen.

Voor juridische redenen, zou dit verhaal ook een verzinsel van mijn fantasie kunnen zijn.

Voor zover hoofdstuk twee, het volgende hoofdstuk gaat over die potentieel spannende date naar het tropisch zwemparadijs! En deze staat al online!

Wil je je reactie met me delen? Mail me gerust op info@sharelotte.nl of DM me op instagram: Share.lotte